Odchudzanie w cukrzycy typu II

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną. Charakteryzuje się podwyższonym poziomem cukru we krwi. Stan ten wynika z nieprawidłowego wydzielania lub działania insuliny. Obecnie wyróżnia się kilka jej typów. Najpopularniejszą jest ta zwana insulinozależną (typ I), która najczęściej występuje u dzieci i młodych dorosłych. Typ II insulinoniezależny diagnozuje się natomiast u osób starszych. Jednak współcześnie wiek nie stanowi wyznacznika. W dzisiejszych czasach obserwuje się alarmujący wzrost zachorowań również u znacznie młodszych osób (w tym u dzieci).

Charakterystyka cukrzycy insulinoniezależnej

Cukrzyca typu II rozwija się powoli i długo, a pierwsze objawy nie są uciążliwe. Wskazuje się kilka podstawowych czynników sprzyjających występowaniu tego rodzaju cukrzycy, tj.: otyłość, siedzący tryb życia czy używki. Nie można pominąć także nadciśnienia tętniczego oraz nieprawidłowej diety. Dla cukrzyków jest ona niezwykle ważna. Jako że w początkowej fazie choroby organizm nadal produkuje własny hormon, pacjenci leczeni są przy pomocy odpowiedniego odżywiania, a także leków doustnych (uwrażliwiających komórki na insulinę) i zwiększonej aktywności fizycznej. Na tym etapie problemem jest bowiem umiarkowana insulinooporność – organizm nie radzi sobie z nadmiarem węglowodanów w diecie. Przecukrzenia pojawiają się głównie po posiłkach. Leczenie cukrzycy to zatem swego rodzaju terapia behawioralna, polegająca na zmianie nawyków żywieniowych i trybu życia.

Dlaczego odchudzanie z cukrzycą jest trudne?

Problem nadwagi i otyłości z reguły odnosi się do osób z cukrzycą typu II. Jest ona zaliczana do chorób cywilizacyjnych, czyli zależnych od naszego trybu życia, w tym od tego, co jemy. Specyfiką tego rodzaju schorzenia jest to, że im więcej tkanki tłuszczowej w organizmie, tym trudniej osiągnąć prawidłowe poziomy cukru we krwi, bo jej nadmiar niejako osłabia działanie insuliny oraz leków doustnych (metforminy). Ponadto konieczność podjadania w momentach niedocukrzenia może utrudniać diabetykom proces odchudzania. Dlatego też ważne jest, aby odpowiednio przygotować się na zmiany. Najpierw należy skorelować leczenie z deficytem kalorycznym, a następnie nastawić się na ciężką i długotrwałą walkę ze zbędnymi kilogramami. Kolejny krok to uświadomienie sobie własnych błędów dotyczących stylu życia, jak np. zajadanie stresu i znudzenia czy niezdrowe przekąski w ciągu dnia.

Naukę prozdrowotnych zachowań warto zacząć od stopniowego wprowadzania zmian. Dobrze jest sprawdzać skład produktów, a tym samym unikać tych barwionych czy przetworzonych. W eliminacji słabych punktów takich, jak słabość do spożywania słodyczy, pomoże dziennik żywieniowy. Nie można przy tym zapomnieć o regularnych i zbilansowanych posiłkach. Dieta dla diabetyków powinna być nie tylko smaczna i zdrowa, ale również sycąca. Kluczowe jest m.in. zrezygnowanie z węglowodanów prostych (owoce, soki, miód) na rzecz tych złożonych o niskim indeksie glikemicznym (pieczywo razowe, kasze, ryż niełuskany). Istotne jest także spożywanie małych porcji, zawierających właściwe ilości mikro- i makro składników. Mianowicie: węglowodany zazwyczaj odpowiadają za ok. – 45–60% dziennego zapotrzebowania, tłuszcze – 25–30%, a białka – 15–20%. Przy czym systematyczne zjadanie kilku mniejszych posiłków dziennie (wzbogaconych przede wszystkim o warzywa) jest o wiele zdrowsze i zapewnia o wiele większy komfort psychiczny, szczególnie w przypadku, gdy chory chce zrzucić nadmiarowe kilogramy.

Aktywność fizyczna jako kolejny krok w drodze do sukcesu

Jeśli cukrzycę insulinoniezależną wykryto wcześnie, poziom cukru we krwi nieznacznie przekracza normę. Wówczas bardzo prawdopodobne jest, że do obniżenia jego obniżenia wystarczy sama dieta i aktywność fizyczna. Co do tej pierwszej, ciekawą alternatywą dla osób zapracowanych bądź stroniących od samodzielnego gotowania, jest chociażby catering dla diabetyków. To wygodny sposób na zbilansowane, regularne oraz niewielkie porcje, dopasowane do stanu zdrowia, jak i preferencji żywieniowych chorego. Jeśli chodzi natomiast o ćwiczenia ruchowe, zaleca się wprowadzać je nie tylko powoli, ale także pod kontrolą lekarza (w szczególności, gdy cukrzycy towarzyszą choroby układu krążenia). Co więcej, dobrze, aby to były ćwiczenia nieforsowne.

Najlepiej zacząć od kilkuminutowego spaceru, tańca czy gimnastyki. Dodać do tego można również pływanie, spokojną jazdę na rowerze oraz nordic walking. Przy czym trzeba pamiętać, że w pierwszej kolejności należy zmierzyć glikemię, zjeść lekki posiłek oraz przyjąć zalecone dawki leków i insuliny. Dopiero po tych czynnościach podjąć wysiłek fizyczny. Najlepiej, aby przeznaczyć na niego co najmniej 30 minut dziennie. Specjaliści zgodnie twierdzą bowiem, że żadna dieta nie przyniesie pożądanych efektów bez aktywności fizycznej. Jednak diabetycy rozpoczynający przygodę z odchudzaniem powinni zacząć od drobnych zmian nawyków żywieniowych oraz krótkiego treningu.